สำหรับชาวพิษณุโลกที่เดินจ่ายตลาด ตามตลาดสดต่าง ๆ ในเขตเทศบาลนครพิษณุโลก มักจะคุ้นเคยกับขอทานกันอย่างดี มีให้เห็นทั้งเช้า-เย็นแทบทุกตลาด หลากหลายรูปแบบ ทั้งพิการแขนขา พิการดวงตา หรือคนสมประกอบแต่แกล้งทำเป็นคนพิการก็มีให้เห็น โดยมากแล้วขอทานที่พานพบในพิษณุโลกส่วนใหญ่จะเป็นผู้สูงอายุ ดีหน่อยที่ไม่มีเด็ก หรือลักษณะเป็นแก๊งค์บังคับให้มาขอทาน
ที่ตลาดใต้ ตลาดสดเทศบาล 1 อ.เมืองพิษณุโลก ตลาดเช้าที่ผู้คนพลุกพล่านมากที่สุดแห่งหนึ่งในเมืองพิษณุโลก ก็มีขอทานหลากหลายรูปแบบ และมักพบเห็นกันเป็นประจำ ส่วนใหญ่จะเป็นผู้สูงอายุ ทำการขอทานหลากหลายรูปแบบ ทั้งนั่งกับพื้นขอไปเรื่อย ๆ นั่งพนมมือกราบผู้คนก็มี ผู้พิการทางสายตาก็มีให้เห็น เดินร้องเพลงแลกเศษเงิน หรือ เดินให้โชคขอให้รวย ขอให้รวยก็พบเห็นกันทุกวัน
แต่มีรายหนึ่ง เป็นขอทานเต็มรูปแบบตามฉบับวณิพกพเนจร ขายเพลงแลกเศษเงิน ลุงสำราญ บุญถม วัย 58 ปี พิการตาบอดทั้งสองข้าง จะเจอเป็นประจำทุกเช้าที่ตลาดใต้ ตามมุมต่าง ๆ แล้วแต่จะจับจองหาที่นั่งได้ ลุงสำราณ จะมานั่งปักหลักร้องเพลงสด ๆ หลากหลายเพลง เพลงลูกทุ่ง เพลงเพื่อชีวิต ด้วยลีลาท่าทางที่เมามันส์ในเสียงเพลง มีอุปกรณ์การร้องประกอบด้วย ถังน้ำพลาสติก และขวดกาแฟเบอร์ดี้ มือขวาเคาะจังหวะ มือซ้ายเคาะกระป๋องกาแฟกับพื้น บางจังหวะก็ใช้กระป๋อง ครูดกับพื้นปูน เป็นจังหวะขูดแผ่นเสียง โดยจะวางกระป๋องขอเงินผู้เดินผ่านไปมา ส่วนใหญ่ก็จะให้เป็นเงินเหรียญ เวลามีใครมาให้เงิน แกก็จะยกพนมมือท่วมหัว แล้วก็ร้องเพลงต่อ
ด้วยลีลาท่าทางการร้องประกอบอุปกรณ์ของลุงสำราณ ถือเป็นขอทานยอดนิยมคนหนึ่ง ใครผ่านไปมา ก็จะแวะเวียนใช้มือถือถ่ายคลิปวิดีโอและนำไปโพสต์บนเฟซบุ๊ค
สอบถามลุงสำราณ ได้ความว่า เป็นคนม.7 ต.นาสีนวล อ.พยัคฆภูมิพิสัย จ.มหาสารคาม เกิดมาใหม่ ๆ ตายังไม่บอด แต่ในช่วง1-2 ขวบ เริ่มเป็นโรคเกี่ยวกับดวงตา สมัยนั้นพ่อของลุงสำราณก็รักษาไปตามมีตามเกิด ต้มยากับรากไม้รักษา สุดท้ายก็บอดสนิททั้งสองข้าง มาอยู่พิษณุโลกมาอาศัยอยู่กับน้องสาว ที่ทำงานขายพวงกุญแจ ทุกเช้า น้องสาวก็จะพามาส่งตามตลาดต่าง ๆ ร้องเพลงบรรเลงเสร็จ น้องสาวก็มารับกลับบ้าน
ส่วนใหญ่ก็จะพบเห็นในช่วงเช้าที่ตลาดใต้ ช่วงเย็นที่ตลาดบ้านคลอง ส่วนสถานที่นั่งประจำไม่แน่นอน แล้วแต่จังหวะอำนวยจับจองได้