(โดย…..คมดงเสือ)
นิสัยส่วนผม เป็นคนที่ชอบนิยมชื่นชอบความเป็นไทย และไทยๆ ไปไหนมาไหนก็ทักทายด้วยคำว่า สวัสดีครับ และยิ้มไว้เสมอ แต่สิ่งที่ผมชอบไม่แพ้กับวัฒนธรรมไทยของเราอยู่แล้ว นั่นก็คือ อาหารการกิน ผลไม้ไทยๆ แต่สิ่งที่ผมชอบนั้น อาจจะบอกได้ว่า ผมไม่เคยสัมผัสและไม่เคยกิน แต่เคยเห็นปู่ย่าตายาย ครั้นตอนเด็กยังเล็กอยู่ชอบกินกัน นั่นก็คือ หมาก ครับ หมาก ในที่นี้ คือ หมากไทย ไม่ใช่หมากฝรั่งนะครับ
หลายคนก็คงจะทราบว่าพูดถึง หมาก เมื่อไร ก็ต้องคิดถึง คนแก่ๆ ที่ชอบกินหมาก จนฟันดำ กันใช่ไหมครับ (ผมว่าใช่) เมื่อก่อนเขาใครกินหมาก ฟันดำถือว่าฟันสวยมากนะครับ แต่เดี๋ยววิวัฒนาการเปลี่ยนไปมากตามกาลและเวลา และยุคสมัย ผมว่ามันเป็นเยี่ยงนั้นจริง ๆ เวลา ทำให้อะไรเปลี่ยนไปเยอะ แต่สิ่งที่ผมมองว่า อะไรที่เป็นแหล่งอารยะธรรม คนที่เคยทำกันมาแบบว่านมนาน มันเป็นอาถรรพ์ เป็นสิ่งที่คนสมัยใหม่ อาจเรียกว่า ความเก๋า น่ารักษาไว้ ผมชอบจริงๆ
ผมค้นคว้าจากเวป Yahoo.com เขาให้ความรู้ว่า ในประเทศไทย เมื่อสมัยรัชกาลที่ 5 เองนั้นก็ทรงเคี้ยวหมาก แต่เมื่อมีการเดินทางติดต่อกับประเทศทางตะวันตก พระองค์ได้พบว่าต้องมีการเปลี่ยนแปลง เนื่องจากการกินหมากทำให้ฟันดำ ซึ่งแตกต่างออกไปจากชาวตะวันตกที่ฟันขาว จึงได้ทรงเลิกเสีย กระทั่งล่วงมาถึงสมัยจอมพลป.พิบูลสงครามเป็นผู้นำ ก็ได้ออกรัฐนิยมฉบับที่ 10 เรื่องเครื่องแต่งกายของประชาชนชาวไทยและการห้ามกินหมาก ซึ่งประกาศเมื่อปี พ.ศ.2484 เพื่อแสดงถึงความมี “อารยะ” ของชาวไทย
แต่เวลาผ่านไป วันนี้แทบหายากมาก ที่จะมีคนกินหมากให้เห็น ซึ่งจะต้องเป็นคนรุ่นปู่ย่าตายายจริงๆ ผมจึงอยากหาต้นหมากพลู มาปลูกไว้ที่บ้านบ้าง เนื่องจากจะได้บอกกับลูกหลานว่า สิ่งนี้แหละ ที่รุ่นบรรพบุรุษ ของคนไทยเราเคยนิยมกัน อย่างน้อยก็สมัยหนึ่งที่นิยมยิ้มแล้ว ต้องฟันดำถึงจะสวย ครับ
วันนี้ผมเห็นลูกหมาก แบบพวง อยู่กับน้องนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม จ.พิษณุโลก คนหนึ่งหิ้ว ไปไว้ในรถยนต์ของผู้เป็นพ่อ สิ่งที่ผมไม่รู้ว่าน้องคนนั้นเขาไปไว้ทำอะไร และมาจากไหน แต่สิ่งที่รู้นั่นคือ หมากสด ที่คนเก่าคนแก่ นิยมนำไปฝานตากแห้ง กินสดๆ กัน ซึ่งหาดูได้ยากนะครับในยุคนี้ ผมเห็นเยี่ยงนั้นผมรีบวิ่งไปเก็บภาพไว้ก่อน ( เทคนิคการได้ภาพ ต้องให้ได้ภาพ ข้อมูลถามทีหลัง อีกอย่าง ไม่มีใครหยุดเวลาประทับใจได้เท่ากับภาพถ่าย) ผมถามน้องนักศึกษาคนนั้นว่า จะหาต้นมาปลูกได้ที่ไหน พ่อของน้องคนนั้น ก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่ที่รู้นั้นก็คือ บ้านเขามีต้นที่กำลังออกผล แต่ไม่สามารถขยายพันธุ์มาให้ผมได้ ฟังแล้วก็เสียดาย
นอกจากนี้ประมาณปลายเดือนเมษายน 2554 ที่ผ่านมา ผมได้เดินไปซื้อกับข้าวช่วงเย็น และได้เจอกับร้านล็อคหนึ่ง วาง หมากสด ไว้บนร้าน แบบว่า พ่อค้าที่นำมาขาย ไม่ค่อยสนใจเท่าใดนัก ผมว่า เขาอาจคิดว่า ไม่น่าจะมีคนซื้อหรือเปล่า ก็เป็นได้ เนื่องจาก เป็นผลหมาก รากไม้ ที่ไม่มีคนนิยมซื้อกันแล้ว และผมก็ไม่เชื่อว่ายังมีคนนำมาขาย เฉกเช่น เหมือนตลาดคนไทยโบราณเยี่ยงนั้น ทำให้เชื่อว่ายุคนี้ สมัยนี้ก็ยังมีครับ นี้แหละมนต์๋เสน่ห์คนไทยแท้จริงๆ….